Engelliler İdaresi Başkanlığınca yapılan araştırmaya göre Türkiye nüfusunun % 12,29’u engellilerden oluşuyor. Bu oranın % 9,70’ini süreğen hastalığı olanlar,% 2,58’ini ise ortopedik, görme, işitme, dil ve konuşma ile zihinsel engelliler oluşturuyor.

Sizce bu oranlar gerçekten doğru mudur? Kanaatimizce engelli sayımız bundan çok daha fazladır. Toplumumuzun engelli ailelerini incelediğimizde 2 engelliden sadece birinin kayıtlı ve tedavi altındaki bir engelli olduğunu, diğerinin ise engelli kartının dahi olmadığını görmekteyiz. Yapılan tüm saha araştırmalarının derinine indiğimizde çocuklukta ve gençlikte engelliliğin daha az ve yaşlılıkta daha fazla olduğunu görüyoruz. Tıbbın ilerlemesi ile doğumla birlikte gelen engellilik de oldukça düşük bir oranda. Bu tablo bize şunu gösteriyor: Engellilerin pek çoğunun bizler gibi sağlam insanlar olma şansları yok, ancak her birimiz geleceğin engelli adayları olabiliriz. İşte toplumsal duyarlılık bu noktada başlıyor.

• Detay

  ÜLKEMİZDEKİ SAYILARI 3 MİLYONA YAKLAŞAN İŞİTME ENGELLİLERİN TOPLUM İÇİNDE YAŞADIĞI SORUNLARA ŞÖYLE BİR GÖZ ATALIM:

  • Bankaya gidip işlem yapmak istedikleri zaman karşılarındakine işlemi anlatabilmek için yazmak zorundalar.
  • Doktora gittiklerinde şikayetlerini anlatabilmek için ya yazmak zorundalar ya da yanlarında bulunan aile fertlerinin tercümanlığına muhtaç durumdalar.
  • Yargıya intikal eden bir olay yaşadıklarında dertlerini anlamak için kendisine tahsis edilen işaret dili tercümanının insafına kalmış durumdalar. Derdi doğru anlatılabilirse ne mutlu ona!
  • Bütün kurumlarda işlem yapmak veya yaptırmak konusunda aynı durumdalar. İşaret dili bir zorunluluk değil elbette ama her kurumda en azından bir bilen olmamalı mı? Ne dersiniz?
  • Engelli alımı yapan iş yerlerine müracaatlarında mülakatı işaret dili ile gerçekleştirecek bir uzman bulamamaktadırlar. Bundan dolayı bedensel bir engelleri olmamasına, eğitim düzeylerinin ve bilgi birikimlerinin yeterli olmasına rağmen işe yerleştirme oranları oldukça düşmektedir.
  • Toplumsal yaşam algıları bizlerden farklıdır ve öğretilen her şeyin doğru olduğunu düşünürler. Mesela bir kamu binasına girmenin yasak olduğunu ona öğretin, kesinlikle oraya girmeyecektir, çünkü bunun nedenini sorgulamak onların mantığında yoktur ve o binaya girmelerini gerektiren bir durum olduğunda sinirli tavırlar sergileyecekler ve oldukça gergin olacaklardır.
  • Ülkemizde genel olarak Milli Eğitimin kullandığı işaret dili kullanılmasına karşın, bölgelere göre farklılık gösteren işaretler, ev içi özel kullanımlar da söz konusu olduğundan işitme engellilerle anlaşmak işaret dili eğitimi alsak da bizler için yine de zor olabilmektedir. En sevindirici olanı son zamanlarda medyanın duyarlılık göstererek işaret dili ile program ve haberlerin çevirilerini yapmaya başlamaları. Maalesef ki hepsini değil.

  Sizlere empati yapın demeyeceğiz. Kendimizi karşımızdakinin yerine koymak olan empati, engeller söz konusu olduğunda maalesef tam yerini bulamıyor. Gerçek anlamda “ateş düştüğü yeri yakıyor.” Peki, o zaman bu konuda ne yapabiliriz? İnsanların hayatlarına olumlu anlamda dokunabilmek, merhametli bir toplum olarak geleneklerimizde bile mevcut.

  BİRAZ ÇOCUKLUĞUMUZA İNELİM:

  Mahalle aralarında top oynayıp bisiklete binerek, koşturup şakalaşarak geçirdiğimiz, tabiri caizse “kısa pantolonlu” dönemimizde kendi aramızda farklı diller geliştirdiğimiz olmuştur. En büyük eğlencemiz kimsenin bizi anlamayacağı şekilde arkadaşlar arası bir lisan geliştirmek ve bunu konuşmaktı. “Kuş Dili” dediğimiz tüm çocukların yaşamından geçmiş olan bir ilginçliktir bu. 1970 – 80 arası jenerasyon o günleri çok iyi hatırlayacaklardır. Aynı zamanda yine o dönemde kendi aramızda geliştirdiğimiz şifreli el – kol hareketleri ve mimikler de eğlencemize farklı bir boyut katmaktaydı. Daha ileri yaşlarda okullarımız aracılığıyla hayatımıza yabancı dil dediğimiz, İngilizce, Almanca ve Fransızca gibi diller girdi. Bu dilleri öğrenmek ve yine kendi aramızda konuşma ve yazışmalarda kullanabilmek günümüzdeki kadar yaygın değildi. Küreselleşme ve 2000’li yıllar bizlere büyük dünyamızın küçük bir köye dönüştüğü bir dönem getirdi. Artık birkaç dil bilmek yaşam standartları açısından gerekli ve marifet olmaktan çıkmış durumda.

  İşaret diline gelince: İşitme ve konuşma engellilerin bizlere kendilerini ifade edebilmelerinin tek yolu olan bu beden ve mimik dilini kaçımız biliyoruz? Etrafımızda bugün engellilerin olmayışı yarın da olmayacağı anlamına gelmez. Kendinize bir soru sormanızı istiyoruz. Boğazlı siyah bir kazak ihtiyacınız olsa ve bir mağazaya girdiğinizde 2 adet birbirine benzer kazak bulsanız ve birinin etiketinde “satın alacağınız bu ürünün gelirinin % 20’si Türkiye İşitme Engelliler Derneğine bağışlanacaktır” yazsa, hangi ürünü alırdınız?

  O zaman gelin engelleri birlikte aşalım, sessizlerin sesi olalım.

• Ders İçeriği

  TEMEL İŞARET DİLİ

  Ders İçeriği

  • Alfabe
  • Aile ve çevresi
  • Vücudumuz ve Sağlık
  • Ev ve ev eşyaları
  • Yiyecek ve içecekler
  • Giyecek ve takılar
  • Duygular
  • Zaman ve dilimleri
  • Haftanın günleri, aylar, mevsimler
  • Okul ve eğitim
  • Taşıtlar ve trafik
  • Bitkiler ve hayvanlar
  • Isıtma araçları ve yakacaklar
  • El takımları ve makinalar
  • Meslekler
  • Renkler
  • Müzik ve müzik aletleri
  • Spor ve spor kulüpleri
  • Yönler, hava ve coğrafi terimler
  • İsimler, zıt anlamlar, fiiller, sıfatlar
  • Deyimler Türkiye’nin illeri, devletler

• KİMLER KATILABİLİR?

  TEMEL İŞARET DİLİ KURSU

  KİMLER KATILABİLİR?

  En az okur yazar olan herkes katılabilir. Küçük yaş gruplarında (18 yaş altı) özel ders yapılmakta ve sertifikasyon yapılmamaktadır.